Όταν το βαφτιστήρι γιορτάζει.

Απο τα άγρια χαράματα στο πόδι σήμερα (μάλλον φταίει το ότι γύρισα νωρίς στο σπίτι...το πρωί), έπρεπε να τρέξω να πάρω δώρο για το βαφτιστήρι μου, μιας και γιόρταζε. Έχοντας κάνει απίστευτα χλμ. φτάνω στο Χορτιάτη κατα της 11:00, και συνειδητοποιώ πως το καλύτερο μου κομμάτι έχει πάρει την μορφή φακής (ψιλής μεν, αλλά καλής ποιότητας δε), γιατί εκεί είχε μόνο 5 βαθμούς κελσίου, αλλά εχτές το βράδυ έχει ρίξει πέντε πόντους χιόνι, και εγώ είμαι μόνο με ένα μπλουζάκι!!!.

Μετά το πρώτο σοκ, το δεύτερο στα καπάκια. Παιδικό πάρτι!! Ο κουμπάρος μου να λείπει, και τα παιδάκια ήταν σα τις μαμάδες τους, το ένα χειρότερο απο το άλλο. Ο παράδεισος μου!!! Καθώς περνούσε η ώρα ανακάλυψα και κάποιες μυστήριες κουβέντες μεταξύ των παιδιών που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, και έστησα διακριτικά αυτί. Άκουσα πράγματα απίστευτα, που παρόλα αυτά μου φαινόταν άγνωστα. Σκέφτηκα πως για το θεσμό του inside joke τα παιδιά είναι πολύ μικρά και δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα αυτή, και αποφάσισα να ζητήσω την βοήθεια του κοινού.

Πήρα λοιπόν απο κοντά το μεγάλο αδερφό (στα 13) του πνευματικού μου παιδιού, και εκεί που έχανα την μπάλα, τον έβαζα να μου πει τι παίζει. Μετά απο 20 λεπτά έχω φρίξει απο την κοινωνική πραγματικότητα των παιδιών και φεύγω τρέχοντας, έχοντας ανακαλύψη την πηγή έμπνευσης των μικρών. Σας παραθέτω το παρακάτω βίντεακι και κρίνεται μόνοι σας.