Shiny Happy People

Δεν θα αναφερθώ καν στο hitακι των 80's των R.E.M, αλλά στις αμυγδαλές μου και την γιατρειά απο τον πόνο, και μια συμβουλή για το τι φάρμακα πρέπει να έχει κανείς στο σπίτι. Μια φορά το χρόνο με πιάνουν οι αμυγδαλές μου, από ήπιο έως κολασμένο φρικτό πόνο. Μολαταύτα ο γιατρός μου, μου συνιστά να μην της βγάλω. Χτες λοιπόν είχε έρθει η ώρα για το 2006 να με τυραννήσουν λίγο. Είπα ok, υποφερτός πόνος. Μετά όμως δυνάμωσε ο πόνος και έψαχνα για λύση, ενώ ταυτόχρονα στέγνωνε ο λαιμός μου από το συνεχές φτύσιμο, και το λίγο πυρετάκι που έκανα. Κατέληξα οτι η λύση είναι μια, Jack Daniel's No7 Tennesse Whiskey. Ο μπάρμπα Τζάκ, πάντοτε αποτελούσε σανίδα σωτηρίας στις δύσκολες μου στιγμές. Και σε συνδυασμό με 2 ασπιρίνες, γίνεσαι περδίκι σε χρόνο dt. Ούτε πυρετός, ούτε πόνος, δηλ. έφυγε μετά το πρώτο κάψιμο του Jack και το αίσθημα του ελαφρά πρησμένου λαιμού. Και για κανα 3ωρο μετά ήμουν Shiny Happy People, αλλά who gives a fuck αφού έγινα καλά.

Συμπέρασμα:

Πάντα να έχετε στο σπίτι σας ασπιρίνες και ένα μπουκάλι Jack. Βέβαια εδώ θα διαφωνήσει μαζί μου ο Dr. Nick από ιατρικής άποψης, και ο RoD γιατί αυτός φτιάχνεται με άλλα happy pills που έχει στο ψυγείο του. Εγώ ένα λεω guys. Its tested!!

Τα μυστικά της γυναικείας γλώσσας

Ως γνωστόν, η γλώσσα της γυναίκας είναι δύσκολη να αντιληφθεί από εμάς τους άνδρες. Ανέκαθεν με απασχολούσε η φράση "δεν έχει κοκό σήμερα". Γυρνώντας από την μίζερη μου εκδρομή για εργασία στην πόλη, πετυχαίνω για καλή μου τύχη αυτό.

Κατάλαβα αμέσως πως η ως άνω φράση στην πάροδο του χρόνου έχει παρερμηνευθεί δεόντως, και δε σημαίνει τίποτα παραπάνω από "δεν έχει φαγητό σήμερα"!!

Θεσσαλονίκη: Ώρα Μηδέν

Δεν μπορώ να καταλάβω ο μέσος Θεσσαλονικιός, γιατί όταν πέφτουν 2 στάλες νερό από τον ουρανό να παίρνει το αυτοκίνητο του και να κάνει πουτάνα την κυκλοφορία. Σήμερα έφυγα από το σπίτι στις 07.30 και έφτασα στο γραφείο στις 10.05!! Έλεος πια. Από το Makro ως τα φανάρια της Βούλγαρη έκανα "μόνο" 42 λεπτά και μισό πακέτο τσιγάρα (από όπου και η φωτό).

Δεν το χωράει το μικρό μου μυαλό προφανώς. Προσπαθώ να αντιληφθώ την λογική που κρύβεται πίσω από αυτό το κατασκευασμένο χάος. Δηλ. τις άλλες μέρες όταν όλοι αυτοί πάνε στην δουλειά τους με το αστικό, και στη συνέχεια βρέξει παίρνουν τηλ. στη γυναίκα τους λέγοντας "Αγάπη μου βρέχει, έλα να με πάρεις, γιατί αλλιώς θα βραχώ και το βράδυ δεν θα κάνουμε sex"??? Αλλά μάλλον έτσι θα είναι.

Ισχυρίζομαι δε, πως αν η βροχή ήταν σπέρμα, ένα 80% δεν θα έπαιρνε ούτε το αστικό, αλλά θα έτρεχε ολημερίς στους δρόμους με το στόμα ανοιχτό!!!

Dictionaries of Modern English

Καθώς έψαχνα στη δουλειά σε ένα μοντέρνο λεξικό μάταια να βρώ την λέξη που ήθελα, βρήκα μια άλλη, που ομολογώ δεν την ήξερα ούτε σαν λέξη, αλλά ούτε σαν έκφραση. Εχοντας κατα νου τα επεξηγηματικά posts του Zaf, είπα να κάνω και γω ένα για να διαφωτίσω την μπλογκόσφαιρα.

Επίμαχη λέξη:

• Cumrobbery.

Επεξήγηση:

• Αρχικά σκέφτηκα πως περπατάς αμέριμνος κάπου, και πίσω απο έναν θάμνο ξεπηδά θυλικό και σε τελειώνει ή όπως λέμε "λαικά" σε ξεζουμίσει, και λέω ok, i can live with that. Αλλά να που γελάστικα. Cumrobbery σημαίνει πως το θυλικό σε παρατά μετά την ολοκλήρωση της πράξης (προφανώς κάτι σαν τα praying mantis, μόνο που σου χαρίζει το κεφάλι ).

Σύνταξη:

• That stupid biaatch gave me a cumrobbery! (προφανώς προφέρετε με τόνο έκπληξης)

16+1 N. (Τα ίδια Παντελάκη μου...)

έχοντας γλιτώσει από τις ορδές των "έχω ανάγκη να κατακλύσω τους δρόμους τις πόλης χωρίς λόγο", έφτασα κατάκοπος σπίτι. Κάνοντας ένα αναζωογονητικό ντούζ, μετά λύπης μου βλέπω της παθητικές εικόνες στην Tv. Μια χρονιά ακόμα τα ίδια και τα ίδια. Πόλεμος από το πρωί στην κατάθεση στεφανιών απο μέλη της αριστεράς, ώστε να αποτραπεί η κατάθεση του στεφανιού της ΔΑΠ. Κύριε κομμουνιστή, θα γίνεται ποτέ άνθρωπος? Έχοντας όποια διαφορά με την παράταξη αυτή, είναι δυνατό να αμαυρώνεται την τιμή που αποδίδεται στους νεκρούς? Βγείτε επιτέλους από τον μικρόκοσμο σας!!! Και παρά της ψευτοδηλώσεις των οργάνων τάξης, τις δηλώσεις του Πρύτανη του Αριστοτελείου για εκδηλώσεις και πάρτυ μετά την πορεία, ώστε να αποφευχθεί η κατάληψη του χώρου από σκουπίδια της κοινωνίας, βλέπω πάλι πέτρες, φωτοβολίδες, molotow και τα ανθρωπάκια "καταστολής" (όπως τα λέει ο Πρετεντέρης) να κάθονται και να ξύνονται. Πόλεμος στους δρόμους.

Κορυφή της εκδήλωσης των αναρχοάπλυτων συμμοριτών, το κάψιμο του συμβόλου του έθνους, της σημαίας! Πράξη που έπρεπε να τιμωρείται με την θανατική ποινή, να συντελείτε χωρίς ενόχληση από κανέναν στη μέση του δρόμου. Και διερωτάμαι τώρα, που είναι η εθνική υπερηφάνεια σας κύριοι (μιας και την κρύψατε καλά μεσοβδόμαδα όταν έγινε η παρουσιάση του Σκοπιανού Βιβλίου περί Μακεδονίας στην χώρα σας και εσείς πίνατε φραπέ και κάνατε κόζι την γκόμενα απέναντι)? Μόνο ανάμεσα στα σκέλια σας μήπως και πουθενά αλλού? Πού είσαι κύριε μεσήλικα της γενιάς της οποίας "τιμούνται" οι νεκροί σήμερα? Μόνο αντιπολίτευση στα κανάλια ξέρετε να κάνετε και να φανατίζεται τον κόσμο χωρίς λόγο?

Απορώ κύριοι μου γιατί κανείς σας δεν έχει τα @@ να εφαρμόσει τους νόμους του κράτους!!! Δεν είναι ανάγκη να κάνετε θέμα την κατάργηση ή μη του Παν/κου ασύλου, αλλά να κάνετε θέμα την μη εφαρμογή των νόμων της χώρας. Ή μήπως δεν ξέρεται να διαβάζετε και να ερμηνεύεται τους νόμους? Ο νόμος περι ασύλου είναι ξεκάθαρος. Το απαραβίαστο στέκει και θα στέκει για πάντα. Αλλά στον ίδιο νόμο του 82, αναφέρει επίσης πως δικαιολογείτε οποιαδήποτε επέμβαση στο χώρο αυτό, όταν σε αυτόν τελούνται αξιόποινες πράξεις ή κακουργήματα.

Η παρασκευή, κατοχή και εκτόξευση εκρηκτικών, δεν θεωρείτε πια αξιόποινη πράξη?
Η καταστροφή ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, δεν θεωρείτε πια αξιόποινη πράξη?
Η καταστροφή εθνικών συμβόλων και μνημείων, δεν θεωρείτε πια αξιόποινη πράξη?

Και σας ερωτώ λοιπόν, γιατί δεν κάνεται κίνηση? Τι προσπαθείτε να κερδίσετε με αυτό, τον τίτλο του γελοτοποιού ή του ευνούχου της χώρας?

Καλά ξεκινήσαμε....

...και σήμερα. Σκέφτηκα να κατέβω στη δουλειά με ενα κάπως πιο "alternative" ντύσιμο στη δουλειά, αλλά λόγω της μέρας έβαλα 2 απλά ρουχαλάκια. Όπως πέρσι, δεν θα μπορούσε αυτή η μέρα να ξεκινήσει καλά. Face Control σε 2 σημεία και 1 εξακρίβωση στοιχείων πριν ακόμα πιώ τον πρώτο καφέ. Μπράβο στα παιδιά με τα μπλέ.
Άντε, έφτασα καλά ως εδώ, να δω το βράδυ πως θα την κάνω, γιατί κλασσικά σχολάω αφού όλος ο όχλος απλύτων θα έχει ξεχυθεί στους δρόμους....

Mr. Cab Driver....

Δεν έχω μελετήσει ακόμα την περίπτωση γιατί ο κάθε μαλάκας ξυπνά ένα πρωί και λεει: «θέλω να είμαι επαγγελματίας οδηγός», και γίνεται ταξιτζής. Είμαι τόσο παρμένος με την φάρα τους που το μάτι μου γυάλιζε καθώς ήρθα στη δουλειά σήμερα. Μάλλον πρόκειται για συντονισμένη κίνηση εναντίον μου. Δύο φορές κόντεψε να με τρακάρει ένας από αυτούς ως τις 8:37. Έχοντας παρκάρει πια, κατηφορίζω ήσυχος την Ευζώνων για να πάρω το αστικό από Β. Γεωργίου για να κατέβω κέντρο. Στη συμβολή των οδών ένας «commando» tarifman, ανεβαίνει στο πεζούλι και κοντεύει να με πατήσει (κακάκια λέμε, όχι μαλακίες). Έλεος. Πάλι καλά που κάνω τακτικά τις ασκήσεις ηρεμίας μου, και έχω αποβάλλει τις βίαιες τάσεις που είχα, αλλιώς αλίμονο τους. Αυτό το παραλήρημα στα μπλε πρέπει να σταματήσει, γιατί πέρα το ότι ευθύνονται για ένα μεγάλο ποσοστό για την κατάσταση στο κέντρο, έχουν και αυτό το γαμημένο tarif-attitude. Αλλιώς με βλέπω αναγκασμένο να πάρω καμιά χατζάρα (ή τον Χατζάρα τον ίδιο), και όποιον πάρει ο χάρος μετά….

Warning:
Αγαπητοί Ταρίφες, πάρτε το σαν φιλική συμβουλή ή σαν εχθρική ανακοίνωση / προειδοποίηση. Κανα δύο τέτοια ακόμα και θα μου γυρίσουν τα μυαλά τελείως, και θα αρχίσω να τρωω κόσμο.

A.A.

Γειά σας, είμαι ο Uncle.
Είμαι καλά. (σχεδόν)
Είμαι καθαρός λιγότερο απο 24 ώρες. (σχεδόν)
Αλλά δεν θα το ξανακάνω. (....)

Όταν το βαφτιστήρι γιορτάζει.

Απο τα άγρια χαράματα στο πόδι σήμερα (μάλλον φταίει το ότι γύρισα νωρίς στο σπίτι...το πρωί), έπρεπε να τρέξω να πάρω δώρο για το βαφτιστήρι μου, μιας και γιόρταζε. Έχοντας κάνει απίστευτα χλμ. φτάνω στο Χορτιάτη κατα της 11:00, και συνειδητοποιώ πως το καλύτερο μου κομμάτι έχει πάρει την μορφή φακής (ψιλής μεν, αλλά καλής ποιότητας δε), γιατί εκεί είχε μόνο 5 βαθμούς κελσίου, αλλά εχτές το βράδυ έχει ρίξει πέντε πόντους χιόνι, και εγώ είμαι μόνο με ένα μπλουζάκι!!!.

Μετά το πρώτο σοκ, το δεύτερο στα καπάκια. Παιδικό πάρτι!! Ο κουμπάρος μου να λείπει, και τα παιδάκια ήταν σα τις μαμάδες τους, το ένα χειρότερο απο το άλλο. Ο παράδεισος μου!!! Καθώς περνούσε η ώρα ανακάλυψα και κάποιες μυστήριες κουβέντες μεταξύ των παιδιών που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, και έστησα διακριτικά αυτί. Άκουσα πράγματα απίστευτα, που παρόλα αυτά μου φαινόταν άγνωστα. Σκέφτηκα πως για το θεσμό του inside joke τα παιδιά είναι πολύ μικρά και δεν έχουν αναπτύξει την ικανότητα αυτή, και αποφάσισα να ζητήσω την βοήθεια του κοινού.

Πήρα λοιπόν απο κοντά το μεγάλο αδερφό (στα 13) του πνευματικού μου παιδιού, και εκεί που έχανα την μπάλα, τον έβαζα να μου πει τι παίζει. Μετά απο 20 λεπτά έχω φρίξει απο την κοινωνική πραγματικότητα των παιδιών και φεύγω τρέχοντας, έχοντας ανακαλύψη την πηγή έμπνευσης των μικρών. Σας παραθέτω το παρακάτω βίντεακι και κρίνεται μόνοι σας.

Home at last

Μετά απο μια δύσκολη μέρα επιστρέφω κατάκοπος στο σπίτι, Η ώρα είναι 3.30. Βέβαια έπρεπε να πάω και ->εδώ<-.

Άξιζε όμως όλοι την κούραση!!!

Κύριος, έχετε ώρα?

Μη έχοντας να κάνω κάτι, και έχοντας κόψει 88 τιμολόγια την τελευταία ώρα, σέρφαρα πάλι εδώ και κει, μήπως ανακαλύψω κάτι νέο και χρήσιμο. Αρκετά forums & news sites μετά, εντελώς τυχαία μπήκα σε μια σελίδα μαύρη και άραχνη, με γράμματα τόσοδα, και ούτε που μπήκα στον κόπο να κουράσω τα μάτια μου. Αυτό που έπεσε στην αντίληψη μου ήταν ένα ρολόι που γυρνούσε ανάποδα, και κάνοντας κλικ, βρέθηκα εδώ. Ένα site που ασχολείτε μόνο με το πότε θα πεθάνει κάποιος με το αντίστοιχο merchandising. Απίστευτη σύλληψη από εμπορικής άποψης, μακάβρια δε από όλες τις άλλες. Βάζοντας τα στοιχεία στη μηχανή αναζήτησης, ανακάλυψα ότι μου μένει αρκετός χρόνος ακόμα για να κάνω διάφορες μαλακίτσες (όχι πως θέλω να τις κάνω, αλλά σίγουρα θα προκύψουν). Και όπως βλέπετε θα αργήσω λίγο να "φύγω", οπότε....

X-mas Madness

Εδώ και αρκετά χρόνια μισώ φανατικά τα Χριστούγεννα και οτι σχετίζετε με αυτά. Αν και μεγαλωμένος με δυτική κουλτούρα, έμαθα να αγαπάω την περίοδο αυτή, στην πορεία τον χρόνων που διανύω στο "ανατολικό" μέρος της Ευρώπης έμαθα να μισώ αυτές τις μέρες. Πάντα μόνος, άφραγκος, χωρίς δώρο κλπ κλπ. Ίσως φταιει και το ότι στη δυτική Ευρώπη όλα κυλούν σα ρολόι στην ώρα τους, ενώ εδώ κυλούν όπως νάναι (όπως και η ροή της καθημερινής ζωής εξάλλου). Χρόνια παρακολουθώ και την καπιταλιστική / υλιστική πτυχή των "ιερών" αυτών ημερών. Ε φέτος ξεχείλισε το ποτήρι. Είναι δυνατό να στολίζεις τα μαγαζιά απο την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου??!! Πέρσι, που πάλι είχα τις αντιρρήσεις μου για το στόλισμα την τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου, είπα "δε γαμείς", και τώρα αυτό!!! Αν είναι έτσι να στολίζουμε απο αρχές Σεπτεμβρίου ή να μη ξεστολίζουμε καθόλου. Έλεος πια. Δώστε τέλος σε αυτό το ΑΙΣΧΟΣ.