Damage Case

Το χειρότερο που μπορεί να τύχει σε κάποιον στον χώρο της πληροφορικής είναι το data loss. Και αν δεν πρόκειται για μαλακία χειρισμού του συστήματος, είναι δυο φορές πιο βαρύς ο πόνος.
Την προηγούμενη εβδομάδα, στα καλά καθούμενα κόπηκε το ρεύμα καθώς σέρφαρα ανέμελα. Όταν ξανάνοιξε ο υπολογιστής παρατήρησα μια αρκετά μεγάλη καθυστέρηση στο boot, αλλά δεν έδωσα και την δέουσα προσοχή που θα έπρεπε.

Μπαίνοντας στο λειτουργικό όμως τα είδα όλα. Δεν αναγνώριζε τον έναν από τους 3 δίσκους μου. Και πιστά τους νόμους του Murphy το σύστημα, δεν αναγνώριζε αυτόν που είχε τα πιο σημαντικά πράγματα επάνω, λχ. 150gb mp3, 5gb φωτογραφίες και εξώφυλλα cd, 50gb ταινίες, και 30gb με ότι άλλο χρήσιμο μπορείτε να φανταστείτε, όπως mail backup, contacts, προγράμματα κλπ. με λίγα λόγια είχαν σβηστεί τα τελευταία 3χρόνια της ζωής μου.

Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό. Βρε boot και ξανα boot, και ξανα αναγνώριση συσκευών και βάλε βγάλε καλώδια, τίποτα, το λειτουργικό επέμενε πως ο δίσκος είναι raw. Τοτε θυμήθηκα, πως πριν μέρες είχα "κοροιδέψει" ελαφρώς τον vpapanik, γιατί είχε καταφέρει να σβήσει μερικά αρχεία, και προσπαθούσε να τα επαναφέρει, αλλά δεν ήξερα αν τελικά τα είχε καταφέρει ή όχι.

Πράγματι η βοήθεια δεν ήρθε εξ' ουρανού, αλλά από τον vpapanik. Μου πάσαρε ένα πάρα πολύ καλό προγραμματάκι, το οποίο έκανε τη δουλειά του στο 99,8%. Το όνομα αυτού: Active@Undelete. Το πρόγραμμα ροκάρει άγρια guys. Μου επανέφερε όλα τα αρχεία του δίσκου, εκτός από δυο.

Thanks again m8. \m/