Ακόμα δεν έχω συμπληρώσει καλά καλα το πρώτο μου 8ωρο στο γραφείο, μετά την καλοκαιρινή διακοπή, και είμαι έτοιμος για άλλη τόση άδεια ή ως εναλλακτική υπάρχει και το σχοινί στο ντουλάπι ή να πεθάνω σιωπηλά στο γραφείο μου και να μη το καταλάβει κανείς (βλ. φωτό). Απορώ αν βιώνουν και άλλοι τόσο τραγικά όσο εγώ τις πρώτες μέρες της επανένταξης στον εργασιακό χώρο. Απορώ αν και άλλοι έχουν τόσο καλούς συντεργάτες, που βασίζεσαι επάνω τους και σε γαμάνε κανονικά. Δυο σκέψεις μόνο μου περνούν από το μυαλό: "μα καλά, όλοι εμένα περίμεναν να γυρίσω στη δουλειά για να με σοδομίσουν" είναι η μια, και η άλλη "ναι, εμένα περίμεναν μαλ......".