St. Valentines Day Massacre.....
...or the misadventures of Uncle on St.Valentines Day.
Τελικά πιο gay day απο την 14/2 δεν έχει, ούτε η Loveparade δεν είναι τόσο. Αλλά δε θα μπορούσε να έρθει και αλλιώς. Είχα αποφασίσει να κάτσω σπίτι και να αφήσω τους wannabe ερωτύλους να χαρούν το ένα και μοναδικό βράδυ που τους αναλογεί, που για αυτούς δεν υπάρχει άλλο, γιατί όλο τον υπόλοιπο χρόνο είναι απασχολημένοι με τις trendy/yuppie δουλειές και μεγαλοιδέες τους και δεν κοιτούν πως το "πράμα" τους έχει πιάσει μούχλα.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν κλείσω το κινητό μου εδέχθη κλήση απο γυναικεία ύπαρξη (!?!) που τελικά με έπεισε να την συνοδεύσω, και έτσι έγινε. Είπα και γω "δε γαμείς, θα περάσεις καλά" και έτσι πήγα. Τυπικός γερμανός, ήμουν στην ώρα μου (-5 λεπτά) και από την αρχή δεν μου άρεσε το κλίμα στο μαγαζί. Αλλά Ok, δε πήγα και σε ροκάδικο αλλά σε μαγαζί με τα γνωστά κλισέ τύπου μπαλονάκια καρδούλες κλπ. και είπα πως θα αντέξω.
Για να μη τα λέω για ώρες, έρχομαι στο συμπέρασμα κατευθείαν. Το μαγαζί πίτα μεν αλλά όλοι ήταν σα νεκροί, το σέρβις μάπα, οι φίλες της φίλης μου σκατά, και από μουσικής άποψης τι να πρωτοπώ!! Τα αισχρά ντουέτα Καρβέλα/Βίσση ή τα θανατερά του Χατζηγιάννη. Μετά το δεύτερο ποτό, και αφού ήμουν στα πρόθυρα ενός εγκεφαλικού, η μουσική έγινε πιο σκυλέ, με κάτι Μάκηδες και Καρράδες, και είπα να ζητήσω και τρίτο ποτό και μαζί με αυτό και παραγγελιά τραγούδι. Ούτε το τραγούδι μπήκε αλλά ούτε το ποτό ήρθε, και την έκανα κρίση. Στο τέταρτο είχα φύγει με ηρωική έξοδο (γιατί όλο και πιο πολλοί σκλάβοι της υποκουλτούρας αυτής κατέκλυσαν το μαγαζί και έφραξαν κυριολεκτικά την πόρτα).
Γυρνώντας σπίτι την έπεσα με τον μόνο γνήσιο φίλο, τον μόνο γιατρό για αυτές τις περιπτώσεις, τον κύριο Jack, και έβαλα και το κομμάτι που δεν έβαλε ο βλακώδης γκομενοθεριστής wannabe Dj .
".....και με πιάνουν τα κλάματα που είμαι μόνος χαράματα, οι αναμνήσεις φαντάσματα στις ζωής μου τα χαλάσματα...."
στην υγειά σου ρε Σταμάτη.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν κλείσω το κινητό μου εδέχθη κλήση απο γυναικεία ύπαρξη (!?!) που τελικά με έπεισε να την συνοδεύσω, και έτσι έγινε. Είπα και γω "δε γαμείς, θα περάσεις καλά" και έτσι πήγα. Τυπικός γερμανός, ήμουν στην ώρα μου (-5 λεπτά) και από την αρχή δεν μου άρεσε το κλίμα στο μαγαζί. Αλλά Ok, δε πήγα και σε ροκάδικο αλλά σε μαγαζί με τα γνωστά κλισέ τύπου μπαλονάκια καρδούλες κλπ. και είπα πως θα αντέξω.
Για να μη τα λέω για ώρες, έρχομαι στο συμπέρασμα κατευθείαν. Το μαγαζί πίτα μεν αλλά όλοι ήταν σα νεκροί, το σέρβις μάπα, οι φίλες της φίλης μου σκατά, και από μουσικής άποψης τι να πρωτοπώ!! Τα αισχρά ντουέτα Καρβέλα/Βίσση ή τα θανατερά του Χατζηγιάννη. Μετά το δεύτερο ποτό, και αφού ήμουν στα πρόθυρα ενός εγκεφαλικού, η μουσική έγινε πιο σκυλέ, με κάτι Μάκηδες και Καρράδες, και είπα να ζητήσω και τρίτο ποτό και μαζί με αυτό και παραγγελιά τραγούδι. Ούτε το τραγούδι μπήκε αλλά ούτε το ποτό ήρθε, και την έκανα κρίση. Στο τέταρτο είχα φύγει με ηρωική έξοδο (γιατί όλο και πιο πολλοί σκλάβοι της υποκουλτούρας αυτής κατέκλυσαν το μαγαζί και έφραξαν κυριολεκτικά την πόρτα).
Γυρνώντας σπίτι την έπεσα με τον μόνο γνήσιο φίλο, τον μόνο γιατρό για αυτές τις περιπτώσεις, τον κύριο Jack, και έβαλα και το κομμάτι που δεν έβαλε ο βλακώδης γκομενοθεριστής wannabe Dj .
".....και με πιάνουν τα κλάματα που είμαι μόνος χαράματα, οι αναμνήσεις φαντάσματα στις ζωής μου τα χαλάσματα...."
στην υγειά σου ρε Σταμάτη.
.jpg)
No comments:
Post a Comment